روايه كامله بقلم فاطمه عيد
بس كده انتى تؤمرى
يقوم يجيب الولاد وكريم ووليد يساعدوه ويحطوهم حوالين ديالا ومحمد ياخد كل اللى فى الاوضه يخرجهم بره ويسيبوهم لوحدهم .. يونس يقعد جنب دماغها وهو متابعها بتبص لولادها بفرحه يقرب ويبوسها
ديالا تدمع بفرحه حلوين اوى يا يونس .. انا مش مصدقه انى امهم .. بص صغننين ازاى !
يونس يبتسم حلوين زى امهم
يونس يبتسم ويبصلها شويه وساكت لدرجه ان ديالا استغربت
ديالا فى ايه !
يونس فاكره زمان لما قولتيلى انك كل حاجه بتخافى منها وقعتى اسيرتها
ديالا ايوه
يونس اهو انا وقعت اسيرك من غير ما اخاڤ .. ينفع كده اجى اوقعك توقعينى انتى
ديالا بضحك عشان متضحكش على بنات الناس تانى يا استاذ
ديالا تبص لعيالها حبيتهم اوى
يونس وانا بحبك اوى
تضحك وتحضن عيالها ويونس يحضنهم الخمسه ويحاوطهم بايده الاتنين ويبتسم وديالا تتنهد براحه وهى حاسه بالامان
تمت
